yalnızlık

tırnaklarım uzadığınca 
yalnızım 
ve 
bileylendikçe tırnaklarım 
köreliyor yalnızlığım 

avuçlarım yağmurlara ortak 
istersen bulutları acıtabilirim 
gölgeni aydınlattığında 
görünmeyen kuytularına saklandığım 

bastığım mazgallar karanlığıma ağlıyor 
ve hiçbir yol tek başına çekilmiyor 
gidişi dört ayaklı olan 

ellerimi birbirine bağlıyorum 
ve 
çözüldükçe dilim 
çekilmiyor yalnızlığım 

şimdi 
gittin ya 
ilikledin kareli yalnızlığımın düğmesini