isimsiz..

Ey…!
Dili tutulmuş papatyalar
Konuşun artık
Suskunluğunuza hapsetmeyin sevdamı
Seviyor yada sevmiyor 
Bir şey söyleyin

Hüznün gergefinde büyütüyorum sızılarımı
Yağmurlardan medet umuyorum
Seni hatırlatmaları için bulutlarla konuşuyorum
Kayboluyorum gökyüzünün derinliklerinde
Yetim bir çocuğun gülüşüne sığınıyorum

Ey…!
Yetim kalmış hüzünlerim
Kimsesiz değilsiniz
İçimde büyütüyorum sizi

Sen kokuyorum gecenin zifirisinde
Yorgun bedenime düşersin sonra
Nasıl saklarım seni geceden
Nasıl çıkarıp alırsın beni geceden
Bölersin sana
Çıkarırım kendimi sızılarımdan
Ben yenik düşüyorum nabzıma


Şimdi tüm hüzünlerin pıhtılaşmasına şahit oluyor etim
Kendi yaralarından sıyrılıp kan revan içinde kalıyor
Ağıtlardan şarkı yazılıyor yazgıma
Bu kent giderek sana benziyor
Bahaneler kabul etmiyor
Ben yenik düşüyorum sana
Sen gözlerindeki gülüşü topla ve dökül içime (alıntı)