bugün aldım golden ımı.
koştuk sahilde..eskisi gibi gülüşlerim yokdu dudağımda.
h i ç lerden koptum.yürek yorgunluğu ne anladım bu sabah.
bir şiir takıldı dilime bilmem nerden.
reservlemiş usum bir yerlerden.
Tükenmişlik miydi Tanrıya olan öfkem?
Aşk bazen, doğumla ölüm arasında bir bilmece gibi duruyor insanın karşısında.
Ben hiç eksilmedim aslında. ‘Aslım’ gibi beceriksizdim sadece.
Dokunmayı ve konuşmayı beceremezdim.
Yüzüm gözüm kızarır, küserdim kendime.
Kilitlidir hatıralarım şimdi.
Eski bir kilim desenidir, kopmuş bir çamaşır askısıdır.
Ve sarıdır, içimdeki çocuk gözler… Susar, dilsizce…aks
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder