24 Şubat 2014 Pazartesi

aks anılar


soğukdu
ankara ayazı.
burnu kıpkırmızı dahiliye bölümüne girdi.
stajyer odasına bıraktı paltosunu-eldivenlerini-çantasını.
dolapdan beyaz gömleğini giyip steteskopu boynuna astı.bayılıyordu bu devinime ve tarza.kendini doktor gibi duyumsuyordu.



koşarak çimen in odasına gitti.odada gün başalmıştı çokdan.
günaydın.
günaydın akasya sarıl bana.
sarılırım çimencim.
ohhh soğuğun ve sokağın kokusunu çekmeliyim içime..taze çiçek gibi kokun..
seninde öyle çimen.
değil ben hasta ve hastane kokuyorum.
bak sana ne aldım.
ne aldın..işte sana komik ve kıpkırmızı bir peruk.kahkülüde var..hadi takalım.

(gülüşlerimiz nasıl genç ve pervasız.yaşam dolu.kırgın bir yandan)
teşekkürler bugun konservatuardan arkadaşlarım gelecek.
çıkınca çok antreman yapmalıyım.bale nankördür.onlara yetişmem zor.



sen yetişirsin çimen.sendeki irade bizim sıfırcı hocada yok.bak bana 90 verdi.
hahahaha lar...

hergünün ritüeli bu.takiii birgün elimdeki üç dal nergisle boş yatağa göçene kadar.
neden aklıma geldin geçmiş.
çok mu gerekliydin.
neden kusar anılar arada bir.
bugun kendime kırmızı peruk alacağım çimen. 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder